Palma kokosowa – sekret zdrowia i urody.
Właściwości oleju z orzechów kokosowych już dawno dostrzegli twórcy kosmetyków. Co rusz kuszą nas zawartością tego tłuszczu w sprzedawanych przez siebie specyfikach. W sklepach specjalistycznych, aptekach i drogeriach można dostać również ten produkt w wersji czystej. Dlaczegóż więc samemu nie przekonać się o działaniu stuprocentowego masła kokosowego?
Kalpa vriksha, czyli na początku było drzewo
Olej kokosowy pozyskiwany jest z orzechów palmy kokosowej (Cocos nucifera), specyficznego drzewa rosnącego nad brzegami tropikalnych mórz. Wikipedia podaje, że w sanskrycie nazywano tę roślinę alpa vriksha („drzewo, które zaspokaja wszystkie potrzeby życia”), zaś w języku malajskim – pokok seribu guna („drzewo o tysiącu zastosowaniach”). Określenia te mówią same za siebie: młode liście są jadalne (jako warzywo), podobnie jak pąk szczytowy pnia (danie ekstrawaganckie, bo pozbawiona tej części palma oleista dalej nie urośnie i w efekcie uschnie), starsze liście służą do wyplatania koszy i znajdują zastosowanie w budownictwie, korzenie do produkcji farb i leków, drewno jest surowcem w sztuce (rzeźba), meblarstwie, a także do budowy mostków, włókna używane są do tworzenia lin, pędzli, stanowią materiał uszczelniający, pnie i skorupy orzechów służą do tworzenia ozdób, pojemników i instrumentów muzycznych. Z kwiatów robi się wino palmowe, a orzechy znajdują zastosowanie w sztuce kulinarnej: biały miąższ spożywa się na surowo albo wykorzystuje do gotowania oraz do uzyskiwania produktów cukierniczych, wytwarzając z nich między innymi mleczko, wiórki i olej, a woda kokosowa to napój, dodatek, a czasem – także lek. Palma kokosowa to brak jakichkolwiek odpadów. Drewno, wytłoki to pasza lub opał. Faktycznie, nic się nie marnuje.
O oleju/maśle kokosowym słów kilka
Tłuszcz uzyskiwany z miąższu orzechów kokosowych nosi nazwę oleju albo masła (ma bowiem stałą konsystencję w temperaturze pokojowej, a dodatkowo czasem sprzedawany jest w postaci kostek). Wykorzystuje się go w kuchni (do wypieków, wyrabiania czekolady i obróbki termicznej jedzenia), kosmetologii (składnik wielu produktów) oraz przemyśle (przykładowo do wytwarzania świeczek).
Jest on źródłem kwasów tłuszczowych, między innymi: arachidowego, gadoleinowego, kaprylowego, kaprynowego, laurynowego, linolenowego, linolowego, mirystycynowego, oleinowego, palmitynowego, stearynowego. Przeważają tu nasycone kwasy tłuszczowe, których zawartość przekracza 80% całego składu. Oprócz tego cechuje go bogactwo witaminy C, potasu i żelaza. Jest zatem z jednej strony bardzo zdrowy (wzmacnia system odpornościowy dzięki dużym stężeniu kwasu laurynowego i kaprylowego, który wykazuje właściwości bakteriobójcze i wirusobójcze) i ma wysoką temperaturę wrzenia, więc świetnie się na nim smaży, ale z drugiej – większe jego ilości mogą podwyższyć cholesterol we krwi (ten „szkodliwy”).