Pamiętam taki mit – nimfa Dafne, niechętna zalotom Apollina, modli się o przemienienie jej w drzewo laurowe. W pewnym sensie to dość złośliwe posunięcie, bo to właśnie wawrzyn był rośliną poświęconą kochliwemu bóstwu. Więc z jednej strony mamy drzewo jako symbol niespełnionej miłości i dziewictwa, a z drugiej – wieniec i liście laurowe oznaczające nagrodę za wybitne osiągnięcia. Ale wawrzyn szlachetny już dawno wykroczył poza sferę sztuki, przyjmując też prozaiczną rolę niedrogiej przyprawy oraz leku, zaś jego właściwości pielęgnacyjne można ocenić stosując między innymi mydło Aleppo.
Na świecie masło shea kojarzone jest przede wszystkim z kosmetykami. Wykorzystywane jest podczas tworzenia mydeł, kremów do rąk i stóp, balsamów do ciała, kremów do twarzy, szminek, płynów do kąpieli, szamponów i odżywek do włosów, maseczek itd. Kosmetyki te pozwalają utrzymać optymalne nawilżenie komórek skóry i włosów.
Czarnuszka budzi podziw jeśli chodzi o jej właściwości i zastosowanie lecznicze. Działa rozkurczowo, przeciwzapalnie, bakteriobójczo, przeciwgrzybicznie, przeciwbólowo, żółciopędnie i antydepresyjnie. Olej z czarnuszki reguluje gospodarkę cholesterolową, obniżając ryzyko wystąpienia chorób serca i udaru mózgu.
Tymianek pospolity, a dokładnie macierzanka tymianek (Thymus vulgaris) to dość popularne zioło oraz ciekawa przyprawa. Warto zaopatrzyć się weń nie tylko ze względu na jego działanie lecznicze, ale i pielęgnacyjne.
Olej z orzechów makadamia ma szerokie zastosowanie. Aplikowany na suchą, dojrzałą, wrażliwą i naczynkową skórę, odżywia, nawilża, ujędrnia, odmładza i chroni ją przed dalszą utratą wody i rozpadem komórek. Nadaje się do masażu – jest dość drogi, ale dodany do bazy olejku też świetnie zadziała. Doskonale sprawdza się nałożony tuż po kąpieli morskiej lub opalaniu (pomaga niwelować skutki oparzeń).
Określenie „płynne złoto” jest chyba nadużywane w naszych czasach, ale trzeba przyznać, że arganowy olej jest cennym darem berberyjskich gospodyń dla ludzkości. Ma bowiem szerokie zastosowanie w kuchni: może służyć do obróbki termicznej pożywienia, a ze względu na swój orzechowy aromat – do maczania chleba lub jako dodatek do sałatek. Jest też bardzo zdrowy – ze względu na wysoką zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych (do 80%, w tym kwas oleinowy oraz należące do grupy witamin F kwas linolowy i α-linolenowy) może konkurować z olejem rzepakowym oraz oliwą z oliwek, a posiada większą ilość przeciwutleniaczy.
Wosk z nasion jojoba mocno nawilża oraz chroni komórki przed utratą wody. Sekretem jego działania jest skwalen, obecny również w naszym organizmie (np. stanowi 10% sebum), bogactwo witamin F i A, palmitynian cetylu, który odżywia i natłuszcza skórę, antyoksydanty (w tym witamina E), które niszczą wolne rodniki (wśród pozostały substancji należy wymienić też alkohole alifatyczne i fitosterole). Jest za to ubogi w trójglicerydy.
Popularna nazwa oleju gorczycowego to olej musztardowy. Dlaczego? Jest to po prostu niezbyt trafne tłumaczenie anglojęzycznego określenia mustard oil. Słowo mustard jest wieloznaczne – przekłada się na język polski nie tylko jako musztarda, lecz również gorczyca.
Czarnuszka siewnaPokrewne jej gatunki — czarnuszka polna (Nigella arvansis) i czarnuszka damasceńska (Nigella damascena) dostarczają równowartościowego surowca leczniczego, (Nigella sativa) to roślina znana i ceniona od tysięcy lat (wzmianka o jej uprawie pojawia się w Biblii). Szeroko stosowana jako roślina ozdobna, przyprawa (ulubiona przyprawa starożytnych Greków i Rzymian) oraz źródło aromatycznego oleju, który wykorzystuje się w celach spożywczych, leczniczych i pielęgnacyjnych.
Olej kokosowy ze względu na właściwości ma szerokie zastosowanie w medycynie tradycyjnej – leczy choroby układu pokarmowego (w tym wrzody), astmę, kamienie nerkowe, łagodzi kaszel i objawy przeziębienia, reguluje cykl miesięczny, a dzięki wzmocnieniu wchłaniania wapnia przez organizm – również wspomaga kuracje osteoporozy.
Amygdalus communis to łacińska nazwa migdałowca pospolitego (inne oficjalne określenia to migdałowiec zwyczajny i śliwa migdał). Jest to roślina, która pochodzi z Azji Środkowej i Mniejszej. Obecnie jest uprawiana w krajach o ciepłym i umiarkowanym klimacie – np. Hiszpanii, Francji, Iranie, Maroko, Syrii, Turcji, Włoszech, Czechach, Słowacji, USA. W Polce próbuje się również hodować te rośliny (na małą skalę), niemniej nasze zimy nierzadko niweczą cały wysiłek.